Waarom 80 kilo soms al te zwaar voelt – de praktijk achter glijlakens
Deel 2 van 3: De praktijk aan bed
Inleiding:
Iedere zorgverlener kent het gevoel: bij cliënten boven de 80 kilo wordt het verplaatsen een flinke uitdaging. Ook mét een permanente glijlaken, bestaande uit een boven en onderlaag. Hoe kan dat, als de leverancier tot 200 kg belooft?
De echte uitdaging: wrijving en spierkracht
Het probleem zit niet in het glijlaken zelf, maar in andere factoren:
- Wrijving – hoe zwaarder de cliënt, hoe groter de weerstand.
- Matras – ook matrassen zijn van invloed bij het verplaatsen van cliënten, even los van kuilvorming wat voorkomt bij (oudere) matrassen
- Fysiek vermogen van de zorgverlener – zelfs met een satijnen oppervlak blijft het verplaatsen van een zware cliënt een flinke krachtinspanning.
Praktijkvoorbeeld:
- Cliënten tot ±80 kg kun je vaak nog alleen verplaatsen met een glijlaken, zeker ook wanneer de cliënt nog mee kan helpen bij de verplaatsing;
- Bij zwaardere cliënten neemt de belasting exponentieel toe;
- Boven dat gewicht zijn vrijwel altijd een tweede zorgverlener of een mechanisch hulpmiddel (plafondlift, tillift) nodig.
Een weetje:
Nylon (waar o.a. de glijzeilen en een deel van de glijdekens uitbestaan) zijn van origine al 30% gladder dan satijn. Bij 80 kilo of zwaarder kan het een optie zijn te kiezen voor glijdekens.
Waarom leveranciers dit niet meenemen
De vermelding van 200 kg is een producteigenschap, géén werkpleknorm. Leveranciers zijn niet verplicht rekening te houden met de Arbo-richtlijnen (bijv. de 23 kg grens voor handmatig tillen en verplaatsen).
Conclusie:
De echte grens ligt vaak niet bij het product, maar bij de veiligheid en belastbaarheid van de zorgverlener.
In deel 3 lees je hoe je slim kiest en zorgt dat werken met glijlakens veilig én duurzaam blijft.
